Florence Mirabelle Blanche Le Brun

Jaka jest Florence? Może zaczniemy od tego, że dziewczyna strasznie tego imienia nie lubi.  Uważa, że ono ją postarza i sprawia, że z piętnastoletniej dziewczyny, robi się z niej czterdziestolatka. Zdecydowanie woli, kiedy ludzie nazywają ją Bianka - od ostatniego z jej licznych imion - albo Flo. W końcu dziewczyna dopiero co wyrosła ze skakania po drzewach!
Małą Flo wyróżnia spośród jej domu jedno. Nawet jak na mieszkankę domu Motyli, jest nadzwyczaj otwartą, pełną energii i uduchowioną istotką. Jej naiwność i podatność na wpływy, jest tak wielka, że kiedy powiesz jej, że masz w dormitorium jednorożca, na pewno ci uwierzy. Mało tego. Pomoże ci wybrać dla niego imię i będzie skakać z radości, jak powiesz, że go użyjesz. Jej można wmówić absolutnie wszystko, a dziewczyna będzie tym zachwycona.
To prowadzi do wielu ciekawych sytuacji, bo przecież dziewczyna nie jest głupia! Przeciwnie, jest nadzwyczaj inteligentna, ale nie myśli za dużo, kiedy już jest podekscytowana. W końcu,  kiedy była jeszcze małym dzieckiem, zdiagnozowano u niej niedużą, ale jednak, nadpobudliwość psychoruchową. Nie zmienia to jednak faktu, że Bianka jest nadzwyczaj uroczą osóbką pełną szalonych, ale przy tym niesamowicie błyskotliwych pomysłów.
Wszędzie tego maleństwa pełno. Uwielbia pomagać ludziom, zwłaszcza z jej ulubionych przedmiotów, takich jak eliksiry, czy historia, bo pomimo bardzo otwartego, żywego umysłu, nie jest pozbawiona cech takich jak pracowitość, czy cierpliwość.
Jej życie, od wczesnych lat, kiedy jeszcze o magii nawet nie śniła, kręciło się wokół sztuki. Jej mama jest ubogą artystką, a ojciec... Cóż. O tym człowieku nie warto wspominać, nigdy nawet nie wziął z mamą ślubu. Życie w domu, gdzie trzeba było dbać o każdy kawałek chleba ją ukształtowało. Sprawiło, że stała się skromną, choć zdającą sobie sprawę ze swoich atutów dziewczyną o niesamowitej wyobraźni. Właściwie całe jej "ja" kręci się wokół niej. Może przez to się wydać nieco za bardzo oderwana od rzeczywistości.
Co jest jej największą wadą? Nie zawsze potrafi pokazać jaka jest naprawdę. Niekiedy jest naprawdę nieśmiała, a innym razem nadzwyczaj złośliwa. To bardzo jej utrudnia nawiązywanie nowych kontaktów, ale jak się ja już pozna, to tak jak wyżej, Bianka staję się bardzo otwarta i przyjacielska.

Florence jest bardzo niska blondynką o wciąż dziecinnych kształtach. Nie jest brzydka, ale niespecjalnie wie jak podkreślić swoje walory, choć ubiera się trochę zbyt poważnie jak na swój młody wiek. Z reguły są to ubrania po mamie, bo obie są pod względem sylwetki bardzo do siebie podobne. Jedyne czego nie odziedziczyła po matce, to kolor oczu, które wcale nie są w odcieniach zieleni, tylko ciemnego błękitu, czystego niczym letnie niebo.
Jak było wspomniane, dziewczyna ubiera się raczej poważnie, choć luźno. Są to stroje w pastelowych,  nieco  wyblakłych kolorach, często bardzo stare, bo już zwyczajnie znoszone. Rzadko ma na sobie coś typowo magicznego, unika szat,  chyba, ze chodzi o szkolny mundurek. Raczej ubiera się w starym, dobrym, mugolskim stylu, w końcu nie można zapomnieć, że pochodzi się z biednej, niemagicznej części Dublina, prawda?
Dziewczyna, jak to często drobne kobietki mają, jest całkiem urocza. Na twarzy prawie zawsze gości malinowy uśmiech, a we włosach, jasnych i zawsze gładko wyczesanych, mnóstwo kolorowych spinek i dodatków. Jakby tego było mało, dziewczyna lubuje się we wszelkiego rodzaju kapeluszach, co nadaje jej nieco zadziornego wyglądu.
Bianka wcale nie porusza się z gracją zwykła arystokratycznym rodom, które ją otaczają. Jest niezdarna i wiecznie popełnia jakieś gafy. A to się potknie, a to koleżance wyleje sok na pracę domową, czasem jest to irytujące, ale równie często, zwyczajnie słodkie.

Mama Bianche Le Brun - niska, niesamowicie ładna kobieta o zniszczonej życiem i wiecznym stresem twarzy. Nigdy nie wyszła za mąż, uważając, że mężczyźni nie są jej do szczęścia potrzebni. Odkąd w wieku zaledwie siedemnastu lat, urodziła swoją małą córeczkę,  zerwała kontakt ze wszystkimi członkami nielicznej rodziny. Szkołę skończyła eksternistycznie, ale nie podjęła nauki w college'u. Zamiast tego, zaczęła pracę w niewielkim warzywniaku i dorabiała jako malarz uliczny. Kiepskie zajęcie, ale pozwala jej mieć na chleb dla siebie i córki i rozwijać jednocześnie pasje. Z urodzenia jest francuską dziewczyną z średnio zamożnej rodziny, ale kiedy miała trzynaście lat, przeniosła się do Irlandii wraz z rodzicami, gdzie po urodzeniu córki została.

Florence urodziła się kiedy jej matka miała siedemnaście lat. Ojcem był dwudziestoletni, nieodpowiedzialny mężczyzna imieniem  Artur, którego dziewczynka widziała tylko raz, kiedy miała pięć lat i wolałaby tego nigdy nie powtarzać.
Od urodzenia dziewczyny obie, musiały walczyć o przetrwanie. Przez głupią kłótnie, matka Bianki nie  miała najmniejszego oparcia w rodzinie, więc były praktycznie same. Kobieta kończyła szkołę, zajmowała się domem, córką i zarabiała na życie rysując na ulicy i pracując w niewielkim warzywniaku. Nienawidziła za to mężczyzn... Dobrze, ze nie przeszło to na córkę.
Pierwsze oznaki magii, Flo odkryła zaskakująco wcześnie, bo kiedy miała zaledwie sześć lat. Nie było to coś wielkiego, czy spektakularnego, ale niesamowitego. Dotykając na początku kwietnia małego kwiatka, który jej się spodobał, sprawiła, że ten rozkwitł w przepiękny, dojrzały kwiat. Przez parę kolejnych miesięcy, nie powtórzyło się to jednak, jedyną  oznaką, ze coś jest z nią nie tak, były okna... Zawsze, kiedy Flo się śmiała, te się otwierały. A trzeba wam wiedzieć, że dziewczynka była bardzo szczęśliwym dzieckiem.
Jedenaste urodziny dziewczyny przyniosły niesamowite wieści. Kiedy Bianche zdążyła się przyzwyczaić do dziwactw córki, ta przybiegła do niej...  Trzymając mała sowę na ramieniu! List głosił, że dziewczynka dostała się do Beauxbatons.... Wkrótce przybyła pani, która podawała się za pracownicę tejże szkoły i wprowadziła obie dziewczyny w świat, który wkrótce miał się stać domem Florence. Nie tylko obie nie mogły w to uwierzyć, ale Bianche omal nie popłakała się ze szczęścia. Jej mała córeczka ma zapewniony start w przyszłość. To był najszczęśliwszy dzień w życiu Florence. Przynajmniej dopóki nie odkryła w sobie talentu do eliksirów, który przerodził się szybko w pasję.
Kończąc niedawno piętnaście lat, Florence znalazła na ulicy niewielką kotkę, mieszańca rasy Singapura z najprawdopodobniej dachowcem. Kotka, później nazwana po prostu Kotą, stała się szybko jej najlepszą przyjaciółką.

PUPIL: Kotka mieszaniec rasy Singapura o wdzięcznym imieniu Kota.
PATRONUS: Słowik
BOGIN: Wielki, latający wokół niej klaun.
RÓŻDŻKA: 16 cali, bardzo giętka, brzoza, włos z grzywy jednorożca. Mimo ceny, bardzo ładnie obrobiona, z rączką pełną zdobień.
DODATKOWE FUNKCJE: brak.
ULUBIONY PRZEDMIOT: Eliksiry
ZNIENAWIDZONY PRZEDMIOT: Obrona przed czarną magią.
PRZEDMIOTY: Sztuki piękne i literatura, metafizyka, transmutacja, zaklęcia, eliksiry, hisotira magii, zielarstwo, obrona przed czarną magią, opieka nad magicznymi stworzeniami, astronomia. Doatkowo: Nauki medyczne i mistycyzm.
NAJWIĘKSZE MARZENIE: Skończyć szkołę, by móc pomagać matce. Oraz skończyć akademię medyczną.