Rosalie de Sauveterre

Rosalie reprezentuje sobą cały zestaw cech, jakich z pewnością nie uświadczymy w bogatych panienkach z dobrego domu. Do szpiku kości nieidealna, rozsiewa wokół siebie nastrój niepokoju połączonego z dziwną ciekawością świata i wszechobecnym napięciem, choć sama jest zazwyczaj niezwykle spokojna. Cokolwiek czyni, robi to z precyzją chirurga pracującego na otwartym sercu. Rzadko kiedy okazuje jakiekolwiek emocje. Nawet wobec przyjaciół nie pozwala sobie na "chwilę luzu", niemal zawsze utrzymuje ten sam ton wypowiedzi, który wielu osobom nie odpowiada. Dlatego też nie jest duszą towarzystwa - można by ją określić lepiej mianem osoby nieśmiałej, a z pewnością introwertyczki.
Nigdy w życiu nie odezwie się do kogoś pierwsza. Wyjątkiem są oczywiście lekcje. Zazwyczaj zna odpowiedzi na wszystkie pytania, dlatego niemal cały czas ma rękę w górze, a gdy już ktoś poprosi ją o odpowiedź, mówi tym samym, wręcz urzędowym tonem. Ludzie mówią, że jest nadęta i zadziera głowę wysoko ponad swój stan, jednak to nie jest przyczyną jej zachowania. Za swój obowiązek postawiła sobie ukazanie, że nie tylko ktoś z arystokratycznego rodu może liczyć się w świecie magicznym. I to chyba właśnie dlatego trafiła do Ombrelune.
Co by o niej nie powiedzieć, lubi różnorodność. Nie przeszkadzają jej ludzie, dopóki nie pchają nosa w jej życie prywatne i trzymają dystans. Przy doborze znajomych zazwyczaj liczy się dla niej siła charakteru - nie można być słabeuszem i z nią wytrzymać. Chociaż szczerze mówiąc... o wiele bardziej woli czytać niż przebywać z ludźmi.

Wcześniej opisany charakter chyba bardzo dobrze przylega do wyglądu Rosalie. Jest w niej coś, co przyciąga uwagę, jednak czy to piękno - różni ludzie mają różne definicje. Pierwsze, co rzuca się w oczy - jest dość wysoka, a przy tym okropnie szczupła, aż boli, gdy się na nią patrzy. Wystające zewsząd kości budzą w samej De Sauveterre odrazę. Praktycznie zero krągłości, płaski tyłek, plecy z dwóch stron, to nie jest coś, o czym marzy dziewczyna w jej wieku. Idąc w górę, a dokładniej w kierunku twarzy - zobaczymy duże, jasnobłękitne oczy. Jest w nich coś niepokojącego i zastanawiającego, sama Rosalie mówi o nich, że są taką barierą, która nie pozwala nikomu zajrzeć do jej duszy. Rzęsy nie są też czymś specjalnym, pewnie przez to, że jest dość wątłego zdrowia, nie są jakieś szczególnie grube ani liczne. Idąc wyżej - brwi. Są o ton ciemniejsze od włosów i jednymi z niewielu rzeczy, które De Sauveterre uważa za ładne. Ma bardzo wydatne kości policzkowe, dlatego kształt jej twarzy układa się w literę v. Nos w ogólnym przekonaniu mógłby przejść, jednak dziewczyna okropnie nie lubi jego zakończenia, gdyż uważa, że powinien być szczuplejszy. Co kto lubi. A poza brwiami, lubi swoje usta. Mają wręcz idealny dla niej kształt, delikatny, bladoróżowy odcień, chociaż... rzadko się uśmiechają. Włosy, tak jak każdy z jej rodziny ma jasne. Przywodzą jej na myśl zbiory zboża na północy Francji. Są proste, jedynie przy końcówkach czasami wyginają się w różne strony, doprowadzając siedemnastolatkę do szału.
Gdy zobaczysz ją na korytarzu, mignie ci tylko kosmyk blond włosów i niebieska szata. Porusza się szybko, nie zwleka, zawsze do celu, bez przystanków. O dziwo, przy gestykulacji jest nieco bardziej 'luźna'. Nie macha rękoma 'kwadratowo', ogranicza się do delikatnych i wyważonych ruchów. Bardzo, ale to bardzo lubi gestykulować dłońmi, zazwyczaj w obrębie palców i nadgarstków.

Biedna rodzina wcale nie musi być rodziną patologiczną. Bieda nie musi być skutkiem nieszczęśliwego wypadku. De Sauveterre odnaleźli źródło swej biedy w swym bogactwie - dzieciach. A raczej w ich zbyt dużej ilości. Rodzina mieszkająca na przedmieściach Nicei może się poszczycić przez to dość dużą gromadką plączącą się między nogami. Co dziwniejsze - wszystkie dzieciaki i dwójka rodziców dzielą ze sobą dwie cechy wspólne - blond włosy i niebieskie oczy. Aż nie do wyobrażenia.
Clement De Sauveterre - Człowiek, który nie wie, co to problemy, a przy okazji Papa De Sauveterre. Clement pracuje w sklepie z kociołkami, zna się na tym jak nikt inny. Pomimo tego, że jest bardzo pogodnym człowiekiem, potrafi wychować dzieciaki 'twardą ręką'. Rzadko kiedy się denerwuje, a co za tym idzie, bardzo często jest tym kochanym tatusiem, którego każdy dzieciak potrzebuje.
Frederique De Sauveterre - Mama De Sauveterre. Kobieta z idealnym uśmiechem, pomimo swego wieku. Pani domu, która dba o swoje dzieci jak tylko może i każdego kocha z takim samym, ogromnym zaangażowaniem. Pochodziła z bogatszej rodziny niż jej mąż, jednak przez zakochanie zdecydowała się na takie, a nie inne warunki.
Laure De Sauveterre - Najstarsza z całego rodzeństwa. Dziewczyna ma już dobrze ponad dwadzieścia pięć lat, wyjechała do Anglii razem ze swoim mężem, de facto Anglikiem z pochodzenia. Widują się tylko na święta, nigdy nie miały ze sobą zbyt dobrego kontaktu.
Rene De Sauveterre – Ach,braciszek Rene! Jest typowym francuzem – dumny z siebie, chociaż nie zawsze ma do tego powód, uwielbia obnosić się ze swoim zdaniem, chwali Francję ponad wszystko, ogromny, dwudziestoletni patriota.
Aimee De Sauveterre -  Siostra bliźniaczka Rosalie. Starsza i chyba bardziej rozgarnięta. Jedna z Bellefeuille. Nie widują się za często, ludzie mówią, że nawet nie są do siebie podobne, ale rozumieją się bez słów. Rosalie stara się z całej siły być taka, jak bliźniaczka.
Vincent De Sauveterre – Młodszy o rok braciszek. Ich rodzinny artysta, nie bez powodu trafił do Papillonisse. „Dzieciak”, bo tak go nazywa Rosalie, jest wyjątkowo wygadany i bardziej podobny do Aimee, niż Rosalki. Okropna dusza towarzystwa.
Blanche De Sauveterre – Kolejna Ombrelunka. Tym razem młodsza o dwa lata, dziewczyna, która sama ścięła sobie włosy, bo tak jej się podobało. Typ piegowatej chłopczycy, jedyna powierniczka sekretów swej starszej siostry.
Sebastien De Sauveterre – Oto najmłodszy z całej rodzinki – ma jedynie dziesięć lat I w porównaniu do reszty rodziny “raczkuje” w magicznym świecie.

Jakież to było zaskoczenie dla wyczekującego nerwowo przed szpitalem pana De Sauveterre, gdy pielęgniarka oznajmiła mu, że żona urodziła dwie dziewczynki na raz! Bliźniaczki! Tego im jeszcze brakowało. Siedmioletnia Laure razem z przyklejonym do nogi taty trzyletnim Rene starali się zajrzeć przez przeszkloną ścianę, chcieli zobaczyć, czy ich obiecana siostrzyczka (teraz już siostrzyczki) są zdrowe, czy można już je ubrać i pójść się z nimi pobawić.
Zamiast jednej dziewczynki, do życia rodzinki z Nicei wkroczyły dwie dziewczynki. Jedna pewnym, druga już mniej odważnym krokiem. Rosalie zawsze była tą wycofaną, której nie kręciły zabawy na dworze, całymi dniami przesiadywała za książkami, dlatego też w odróżnieniu od swego rodzeństwa -  była blada jak ściana. Wzrok też znacznie jej się pogorszył, ale uparła się, by nie nosić ze sobą okularów.
Wreszcie, pojechały z siostrą i bratem na swój pierwszy rok nauki w Beauxbatons. Obie umieszczone w różnych domach, widać ktoś tam na górze wiedział, jak mocno się różniły. Ombrelune, ludzie, z którymi się spotykała, stali się dla niej drugim domem i rodziną. Niewielu co prawda ją akceptowało, jednak nie był to dla niej spory problem. W końcu i tak była ‘dziwadłem’.

PUPIL: Brak
PATRONUS: Panda
BOGIN: Śmierć członków rodziny
RÓŻDŻKA: 8 cali, włos z grzywy jednorożca, drewno z drzewa migdałowego, bardzo sztywna
DODATKOWE FUNKCJE: Brak
ULUBIONY PRZEDMIOT: Eliksiry i nauki medyczne
ZNIENAWIDZONY PRZEDMIOT: Sztuki piękne i literatura
PRZEDMIOTY: Sztuki piękne i literatura, Eliksiry, Nauki Medyczne, Zaklęcia, Transmutacja, Historia Magii, Astronomia, Hipnoza, Metafizyka, Zielarstwo, Obrona przed Czarną Magią
NAJWIĘKSZE MARZENIE: Założyć szczęśliwą rodzinę