Plaża

Josee nie miała problemu z wysokością, ale nie latała na miotle, jeżeli nie musiała. Nie czuła się zbyt pewnie mając między nogami jedynie chuderlawą miotłę, nie ważne, jakiej marki. Uwielbiała za to latać na skrzydlatych koniach, czy smokach, o ile to ostatnie byłoby możliwe. Nawet przyklejona jak rzep do pleców Felixa w jej głowie pojawiały się epickie obrazy upadków. Zamknęła oczy, żeby przypadkiem nie patrzeć w dół.
Najbardziej obawiała się lądowania - spadanie w dół z wysokości nie należy do przyjemnych. Miała nadzieję, że Shallow wykaże się odrobiną rozumu i posadzi ich gładko, ale musiał, po prostu musiał pod koniec wykonać coś co wyglądało jak pokazowy przewrót. Josee kurczowo ścisnęła go w pasie i aż bała się puścić.
Kiedy tylko jej nogi znalazły grunt, zeskoczyła z miotły i stanęła obok, patrząc na chłopaka.
Dopiero teraz zorientowała się, że ma źle zapiętą koszulę. aż prosiła się, żeby ją poprawić, ale Lestrange oparła się dzikiej pokusie naprawienia tej katastrofy. Głównie dlatego, że musiała po prostu usiąść na chwilę na ziemi. Zakręciło się jej w głowie od latania, i chociaż podróż nie trwała nawet dziesięciu minut, zdążyła wywołać u dziewczyny lekkie zawroty głowy. To whiskey przypominała o sobie.
Przymknęła na sekund pięć powieki i skierowała twarz w stronę słońca.
- Twoja koszula... Zdejmij ją. - Powiedziała tonem nie znoszącym sprzeciwu, i spojrzała na chłopaka w oczekiwaniu na spełnienie żądania.
Widać, że powoli wracała do siebie.

Przestraszyła się nie na żarty, kiedy porwał ją tak wprost do wody chwilę po tym, jak czarował ją na bezpieczniej i suchej plaży. Kiedy podrzucił ją, myślała, że upuści ją do wody, i od razu objęła go mocno za szyję, kurczowo trzymając się jej.
Dopiero po chwili zrozumiała, że to taki rodzaj żartu, i w sumie nie mogła określić, czy się jej to podoba, czy nie. Powiedzmy, że została na neutralnej pozycji w tej sytuacji.
Połapała się w kontekście i już była z powrotem na dobrej drodze. W sumie nawet nie wyglądała, żeby się wykoleiła po drodze, czy coś.
Zanurzył jej stopy i włosy w chłodnej wodzie i przeszedł ją dreszcz.
- Wykupić... - podciągnęła się na jego szyi, by wargami przylgnąć do jego odsłoniętej szyi. - Myślę, że nie możemy zmarnować takiej sukienki... - szepnęła mu do ucha, oplatając ramiona wokół niego. - Bezpieczniej będzie, jak zostawimy ją na brzegu.
I cmoknęła go w zagłębienie pod uchem, a później w szczękę, aż dotarła do jego ust, będących we wcale nie w lepszym stanie niż jej.

Przez krótki moment, kiedy jego sprytne zaklęcie sprawiło, że jej sukienka zniknęła z jej ciała, Josee zaczęła obawiać się tego co nastąpi.
Nigdy nie wątpiła w swoją figurę, nigdy nie miała do niej żadnych zastrzeżeń; była szczupła, nie taka płaska przy okazji i całkiem zwinna. Dopiero w momencie, kiedy obejmował ją mocno, zwątpiła.
Z drugiej bowiem strony jej żebra łatwo dało się wyczuć pod cienka skórą, chude i długie kończyny wyglądały trochę nieproporcjonalnie, bez ładnego opakowania w postaci sukienki, czy innej odzieży, a wszystko to trzymało się jedynie na mięśniach wyćwiczonych podczas jazdy konnej. Nie każdy jest koneserem takiego piękna.
Możemy wręczyć panu Shallow nagrodę stulecia, ponieważ sprawił, że Lestrange na chwilę w siebie zwątpiła.
Dopiero jego pasjonujący i energiczny pocałunek uświadomił ją, że gdyby coś było nie tak, nie całowałby jej w taki sposób.
Zanurzali się coraz bardziej, i wcale nie tak ciepła woda powodowała sprawiała, że Josee dostała ciarek.
Delikatna z niej była istota - od wszystkiego dostawała ostatnio ciarek, i głównie przy Feliksie. Więc może inne czynniki nie miały na to znacznego wpływu?
Puściła go w pasie, i wyprostowała nogi, chcąc znaleźć pod wodą grunt, ale nie potrafiła.
Nie była jakoś specjalnie niską osobą, ale Felix zdecydowanie przerastał ją w tym aspekcie. Sprawy nie ułatwiał fakt, że chłopak trzymał ją całkiem pewnie i mocno na pośladki, trzymając na swojej wysokości. Wiele siły nie trzeba było, żeby oderwać ją od gruntu, ale nawet największy siłacz zmęczy się, trzymając jedną rzecz przez dłuższy czas. A chłopak wydawał się w ogóle nie męczyć, choć dużo, bardzo dużo energii pożytkował na wpijanie się mocno w jej usta.

(Żywcem wzięci Felix i Jo Q__Q)

Wszechmocny Merlinie! Lestrange zaakceptowała fakt, że pójdzie z Feliksem pod wodę jak kotwica, nawet była gotowa się zamoczyć, ale takiego przepływu się nie spodziewała. Do prawdy może i na początku posłusznie wzięła oddech, przestraszona, ze utonie, ale po wynurzeniu zaśmiała się wesoło.
Do momentu, w którym jej włosy nie zagarnęły całek powierzchni jej twarzy. Są rzeczy, których Lestrange nie była w stanie zdzierżyć, a niekorzystny wygląd był jedną z nich. Ba! Był w top ten najbardziej znienawidzonych rzeczy.
Nie zdążyła zareagować, a chłopak już zniknął pod wodą, łapiąc ją za łydki.
Coś musiała ze sobą zrobić, i postanowiła wykorzystać sytuację na swoją korzyść. Na początek musiała uwolnić się z jego objęć, i do tego wykorzystała jedyną rzecz, która mogła podziałać - siebie.
- Aaa... - chciała krzyknąć, ale wyszło jej parsknięcie śmiechem.
Widz mógłby śmiało powiedzieć, że Josee Lestrange rzuciła się na Feliksa Shallowa, zanurzając go pod wodę. I tyle by widział.
Natomiast w tym wszystkim było o wiele więcej zagmatwania, czułego dotyku i wpijania się w usta.
Kiedy udało się jej, nie ukrywajmy, cudem zatopić jednocześnie siebie i chłopaka, wpijała się jednocześnie w jego usta na bezdechu. Ha ha. Shallow został zwalony z nóg przez pocałunek dziewczyny. Całkiem zabawne.
W każdym razie pod wodą Josee wyślizgnęła się z jego ramion i odpłynęła w nieokreślonym kierunku, zostawiając chłopaka samego.
Dopiero po chwili wynurzyła się w stylu rodem z Arielki spod wody, zarzucając mokrymi włosami do tyłu.

Lestrange kiedyś zawału dostanie przez Felixa. Poważnie.
W pewien sposób nawet ja to bawiło, takie wrzucanie do wody, zakradanie się i uciekanie.
Gdyby chłopak nie wyciągnąłby jej spod wody, mogłoby się to różnie skończyć. Nie wzięła wystarczającego wdechu, i wynurzając się ostatnie bąbelki powietrza wyleciały z jej ust. Ledwo nabrała powietrza, znów zostało jej ono odebrane.
Czuła jego dotyk na całym swoim ciele. Wynurzali się coraz bardziej, zbliżając się do linii brzegu, a jej bielizna nie wyglądała na taką, którą będzie mogła ponownie założyć po wyschnięciu.
Powinna zakończyć całą tę akcję już na samym początku, temperując zapał Shallowa, ale chłopak odbierał jej resztki wolnej woli, przez co jej bunt wyglądał bardziej jak od niechcenia, niż na poważnie.
Sama z resztą chciała iść dalej i dalej, brnąć z nim na nieznane wcześniej tereny, ale wielka czerwona lampka zaczęła migać w jej głowie i nie chciała ustąpić.
Nie pozostało nic innego jak czekanie, co się z całej tej akcji wykluje. Zawsze przecież może potraktować go jednym z ciekawszych zaklęć, które zawsze działały w takich sytuacjach.
Myśl taka faktycznie pojawiła się w jej głowie, ale nie potraktowała tego na poważnie. Nie umiała.
I chyba nawet nie chciała.
Trzymała się za to kurczowo jego ramion, pozwalając mu choć jeszcze na chwilę przejąć kontrolę nad jej ciałem.

Ledwo zanotowała to, że znowu zniżyli się do parteru. Zajęła myśli czymś zupełnie innym. Czerwona lampka nie zgasła całkowicie, ale została zagłuszona przez inne, ciekawsze myśli.
Zły Shallow, bawił się jej bielizną, jakby miał do tego pełne prawo.
Mentalności kobiet nie zmienisz, i dla nich strój kąpielowy to strój, a bielizna nadal pozostanie bielizną, pomimo niemal identycznego kroju. Zapewne gdyby jego palce bawiły się teraz jej strojem, nie wywoływałoby to w jej głowie takich myśli. Ale ponieważ był to całkiem ładny komplet bielizny, nabierało to wszystko zupełnie innego wyrazu.
Siedzenie na Feliksie chyba weszło jej w nawyk w przeciągu zaledwie... trzech? Czterech dni? Zadziwiające, jak bardzo potrafią zmienić człowieka proste rzeczy.
Słysząc jego słowa, po prostu odebrało jej mowę. Nie wiedziała też, co ma odpowiedzieć. Czy w ogóle ma odpowiadać.
To nie było już to samo chaotyczne wyznanie na drewnianym moście, czy niezręcznie składane zdania na boisku. Słyszała pewność w jego głosie, no i przysiągł na wszystkie smoki świata, a to też się liczyło.
Słowa te wywołały na jej usta szczery i przepiękny uśmiech. Bezradnie patrzyła w jego oczy, i starała się zapanować nad sytuacją i przede wszystkim nad sobą.
W jednej chwili wrzucał ją do wody i robił podchody, a w drugiej z jego ust wypływały takie słowa.
Nie wiedząc, co ma zrobić, wtuliła głowę w jego szyję, i cichym jak wiosenny powiew wiatru głosem powiedziała:
- To całkiem poważne stwierdzenie jak na tak krótki czas.

Josee zawsze była wycofana, jeżeli chodziło o okazywanie uczuć, a co dopiero o mówieniu o nich wprost. O wyznawaniu sobie uczuć. Na tym polu była prawdopodobnie najbardziej nieporadna, często zadawała nie takie pytania jak trzeba, czasami raniła, mówiąc wprost co i jak. Wydawać by się mogło, że osoba taka jak Lestrange łamie serca jednym spojrzeniem. I może rzeczywiście tak było, ale nie robiła tego specjalnie czy z premedytacją. Po prostu nie potrafiła okazywać uczuć, nikt jej wcześniej ich nie okazywał.
Życie w rodzinie Lestrange nie jest i nigdy nie było usłane różami i wszem otaczającą miłością.
Na pewno usłyszała to, co powiedział jej Felix tamtego dnia na moście. I na pewno słyszała jego słowa na boisku. Ale największe wrażenie wywarło na niej to właśnie jedno, kiedy przyznał się, jak dawno oglądał się za nią ka szkolnym korytarzu.
Uniosła wysoko brwi, prezentując naturalną, pełną zdziwienia twarz. Taki widok zdarza się raz na milion lat! Normalnie ludzie z którymi Josee rozmawiała byli zaszokowani bądź zdziwieni. Nie na odwrót.
Kiedy zadał pytanie, zaczęła naprawdę zastanawiać się, jak to było z Feliksem. Najczęściej przebywał z nią kiedy była z Lysandrem, a ponieważ nie odzywał się do niej za wiele, to przyjaciel pochłaniał prawie całą jej uwagę. Na korytarzach szkolnych też nie zamieniali ze sobą ani słowa. Nawet, jeżeli pytała go, czy nie widział swojego kuzyna, był jakiś taki cichy i niekoniecznie mógł się wysłowić.
Lestrange nie odbierała tego jako komplementu. Nie odbierała tego w żaden sposób, ponieważ z reguły ignorowała wszystkich dookoła, bez wyjątku. Podstawowe zasady przetrwania w społeczeństwie wedle kodeksu rodzinnego.
chciała mu to jakoś wszystko wytłumaczyć, ale był od niej szybszy i z łatwością ukradł kolejnego całusa z jej ust. Kiedy w końcu mogła coś powiedzieć, zbierała się z tym przez dłuższą chwilę.
- Dlaczego nic nie powiedziałeś? - zapytała w końcu, siląc się na brak emocji w głosie. Bała się, że gdyby pozwoliła sobie na analizowanie wszystkiego po raz drugi, coś by zgrzytnęło.
- Widziałam, że na mnie patrzysz. Ale nie sądziłam, że w taki sposób... - patrzyła mu prosto w oczy. Niektórzy uważają, że to oznaka kłamania, ale Josee miała tendencję do patrzenia ludziom prosto w oczy, kiedy przekazywała coś, co miało jakąś konkretną wartość. - Zawsze widziałam cię wyłącznie w akompaniamencie Lysandra. I wtedy nie zachowywałeś się tak jak teraz. Byłeś taki cichy... - pomiędzy je oczami pojawiła się mała zmarszczka. - Myślałam, że za mną nie przepadasz. Nie odzywałeś się do mnie wprost, zawsze mówiłeś tylko do swojego kuzyna.
Jej ton głosu zmieniał się z każdym słowem. Teraz dopiero zdała sobie w pełni sprawę, że przez cały czas ich pseudo znajomości miała o nim mylne wrażenie. W pewnym sensie nawet żałowała swojej ignorancji.
- Byłam pewna, że nawet mnie nie zauważałeś.
Słowa, jakie padały z jej ust były nie podobne to Josee Ice Queen. Czaiła się w nich niepewność i jeszcze jakieś dziwne uczucia, których na razie nikt nie był w stanie nazwać.

Wow. Takiej reakcji na jej słowa się po prostu nie spodziewała. Miała nadzieję na jakąkolwiek reakcję; może jakieś wzruszenie ramionami, cichy śmiech, czy po prostu zdziwienie. Nie otwierała się przed ludźmi, a już na pewno nie przed płcią przeciwną, ale jeżeli jej słowa mają taką moc, może trzeba zacząć się bardziej uzewnętrzniać. Powiedzieć przyjacielowi, jak ważny jest w jej życiu, wysłać mamie kartkę na urodziny i zacząć obchodzić swoje w huczniejszy sposób, niż popijanie wina w dormitorium.
W każdym razie sposób, w jaki Felix zareagował na jej słowa, odebrał jej dech. Chociaż to już prawdopodobnie wina samego Shallowa, który atakował ją raz po raz intensywnymi pocałunkami. Takiego wylewu uczuć nie doświadczyła nawet wtedy na poddaszu, kiedy dobierali się do siebie w ciemnościach. Pasja, jaką wkładał w każdy pocałunek z osobna sprawiała, że Josee zaczęła po prostu drżeć w jego ramionach.
Sama nie wiedziała dlaczego. Nie była w stanie nazwać jednak konkretnej rzeczy, która wywołała ten stan. Ale nie mogła po prostu przestać. Tak jakby światło wypełniało ją od środka i sprawiało, że ruszała się z częstotliwością cząsteczki atomowej.  
Pozwoliła swojemu ciału na odrobinę więcej niż do tej pory. Bielizna nie zdążyła jeszcze wyschnąć, szczególnie, że leżeli na brzegu morza, a woda co jakiś czas delikatnie falowała, nie pozwalając na to.
Dłonie Josee delikatnie pieściły jego szyję, powoli maszerując w dół, do jego ramion aż znalazły się na klatce. Opierając dłonie na jego biodrach podciągnęła się jeszcze wyżej, ułatwiając sobie drogę do bardziej namiętnych i głębokich pocałunków.
- Taaaak..? - zapytała przeciągle, uśmiechając się z ustami wciąż przyłożonymi do jego.
Odnalazła pajęczym palcem szlufkę jego mokrych jeansów, i w porywie nie wiadomo w sumie czego pociągnęła za nią całkiem mocno.

Akt? : D
Lestrange potrafiła zaskakiwać, i to nie tylko ludzi dookoła niej, jak to robiła każdego dnia, ale i samą siebie, kiedy stawiała śmiałe kroki na nowych terenach. Czaił się gdzieś w niej ten głęboko ukryty diabełek, któremu podcinała skrzydła każdego poranka, żeby się przypadkiem nie rozbestwił.
Tego ranka jednak sytuacja wyglądała całkowicie inaczej. Sama Josee zapomniała o pewnych manierach, wyuczonych przez matkę, i była bardziej sobą; dziewczyną, której sama dobrze nie znała.
Syk wydobywający się z ust Shallowa zaalarmował ją na chwilę, ale ponieważ nie stawiał dalszych oporów, przeleciało jej przez myśl, że pewnie użyła białych perełek trochę za mocno i gdzieś go ugryzła przypadkiem. Takie sytuacje chodzą po ludziach.
Jego dłoń w pewnym momencie znalazła się w miejscu, w którym zdecydowanie nie powinno jej być. Na razie, przynajmniej.
Przeniosła pocałunki na jego linię szczęki, pnąc się do góry powoli.
- Monsieur Shallow, jest pan niegrzeczny - mruknęła, koniuszkami zębów delikatnie muskając jego lewe ucho. Zdecydowanie wyszło to zbyt mrucząco i pociągająco jak na poważną naganę słowną.
W takich momentach Lestrange wykazywała się niezwykłą, jak na taką chudzinkę, siłę i zwinność. Miała w sobie coś z kota, i nie można było temu zaprzeczyć. Przechyliła się lekko na jeden bok, i wykonując skomplikowany manewr taktyczny, przewróciła się na plecy, cały czas mając przy sobie Felixa. Jakim cudem, zapytacie? Nie wiadomo. Udało się im nawet zrobić więcej niż jeden obrót, nim dotarli to pozycji końcowej. Kiedyś w końcu chodziła na zajęcia z gimnastyki artystycznej, i co nieco jeszcze pamiętała.
Teraz, kiedy Shallow znajdował się nad nią, zgięła lewą nogę w kolanie tak, że teraz opierała się o piasek stopą. Większość jej ciała pokrywał drobny piasek, przyklejający się do wilgotnego ciała.

nie no, namyśla się xD
Shallow mieszał jej w głowie i sprawiał, że nie była w stanie podjąć konkretnej decyzji. Z jednej strony czerpała niesamowitą przyjemność z odkrywania nowych możliwości znajomości z Feliksem. Była odkrywcą i lubiła eksperymentować, choć czasem ocierało się to o szaleństwo. Ta jak teraz. Z drugiej zaś strony życie nie doświadczyło jej za bardzo na tych polach, po których teraz tak dzielnie gnali. Czuła się niepewnie, nie do końca wiedząc, co robić.
Zachowała jednak zimną krew i nie dała się ponieść narastającej panice. Skoro wcześniej podjęła decyzje prowadzące ją do tego miejsca, teraz musi mierzyć się z ich konsekwencjami.
Jego dotyk sprawiał, że mimowolnie drżała.
- Uważaj... - powiedziała gdzieś pomiędzy jednym a drugim pocałunkiem, sugestywnie dotykając jego ręki, która znajdowała się zbyt blisko strefy zero.
- Złe rzeczy dzieją się złym mężczyznom - dodała po głębszym wdechu, kiedy jego usta obrały całkiem inną drogę niż wcześniej.
W jej ustach nawet najsubtelniejsza aluzja brzmiała groźnie i podejrzanie, a co dopiero bezpośrednia sugestia. Nikt nie wiedział, jak to z nią naprawdę jest, bo nikt nie miał informacji z pierwszej ręki. To jak zabawa z fajerwerkami, nigdy nie jesteś pewien, czy nie wybuchnie w twoich rękach.
Wplotła palce w jego ciemne włosy i zdecydowanym ruchem pociągnęła do góry. Zaprzestała pocałunków, i spojrzała na niego całkiem trzeźwym, jak na sytuację w której się znajdowali, wzrokiem.


I dunno what to do!!

Lestrange pełna była sprzeczności. Jednocześnie porywała się na coraz śmielsze ruchy, sugerując kolejny krok, z drugiej zaś kiedy tylko zbliżali się do odkrycia następnej niewiadomej, wycofywała się i tłumiła jego, ich popęd.
Miała w planach trochę się na niego zdenerwować, ale te zamiary zniszczył jeden całus w czoło.
Jakim cudem w jednym momencie był nie do opanowania, dzikość i namiętność biła od niego jak łuna, a w następnej chwili ze spokojem całował ją w czoło, delikatnie i łagodnie.
Chciała odkryć tę tajemnicę, ale jeszcze nie teraz. Wszystko trzeba wziąć powoli, nie spiesząc się, i nie pokładając w niczym nadziei.
Zmarszczka między brwiami nagle zniknęła, jej czoło stało się gładkie, a usta wykrzywiły w uśmiechu.
- Niemożliwy jesteś - powiedziała, nadal trzymając go za włosy.
Jakaś aluzja kręciła się w powietrzu, ale jakoś Lestrange jej nie potrafiła zrozumieć.
I znowu robił to robił! Jednocześnie zadawał jej pytanie i od razu rozpraszał swoim działaniem. Opanuj się, Josee! Opanuj kobieto! - powtarzała sobie w myślach.
- Co sugerujesz? - zapytała, podpierając się na łokciach. Spojrzała na niego, mrużąc oczy. Idealnie zza jego pleców słońce raziło w ich stronę. Jeżeli chłopak nie poparzy sobie pleców, będzie szczerze zdziwiona.

Różnie Lestrange była nazywana w towarzystwie i przez swoich byłych, ale żaden nie nazwał jej zboczuchem! Hańba ci, Feliksie Shallow.
Mogłaby mu teraz powiedzieć, co o tym myśli, ale po prostu zignorowała ten fakt. Mieli zmienić lokalizację, i skupiła się teraz na tej myśli, bo coś mu chodziło po głowie, a ufać chłopakom w takich kwestiach... Ciężki kawałek chleba.
I znalazła się na nogach, a on już podawał jej sukienkę. Zanim ją założyła, zdążyła zauważyć, że nie zapiął swojej koszuli. Teraz już na pewno wpadniemy - pomyślała. Bardziej bezpośredniej aluzji nie było, jak rozpięta i pomięta koszula chłopaka, wracającego z dziewczyną z plaży.
Podeszła do niego (bądź nie, zależnie od tego, jak daleko od niej stał podczas ubierania) i złapała za obie części koszuli.
Stanęła na palcach, i cmoknęła go w usta, powoli zapinając koszulę.
- Tak lepiej - spojrzała na swoje dzieło, po czym jednym zgrabnym ruchem wrzuciła na siebie sukienkę.
Zgarnęła wszystkie włosy do tyłu, związując je gumką w wysoki kucyk. Było w nich za dużo pisaku i kołtunów, żeby teraz się z nimi rozprawić. Mogła użyć magii, ale no. To nie byłoby za romantyczne, takie czyścioszkowanie za każdym razem, kiedy Felix zmierzwi jej włosy, czy pomnie sukienkę.
- Będziesz musiał mnie przemycić - spojrzała na niego, w rozbawieniu ruszając brwiami w górę i w dół. Przygryzła przy tym dolną wargę.
Była niedziela, i mieli sporą część zamku dla siebie. Większość ludzi była albo na błoniach, korzystając z ostatnich ciepłych dni w roku, albo spędzali czas w Chatoeil. Nawet nauczycieli jakoś tak wywiało.
Nie ma co, idzie jesień.
Josee w porywie nowych doznań pozwoliła objąć się Feliksowi, i ruszyli w stronę zamku, pokonując kamienne schodki całkiem sprawnie.


/zt oboje